ใช่ว่าจะมีแต่ข้อเสีย?! ข้อดีของการผิดหวังในความรัก

หรือบอกให้คู่รักพอกันทีได้แล้วและเลือกเดินไปตามทางใครทางมัน

ก็ชักมีสิทธิ์แฮะว่า หากอีกคนไม่เห็นด้วย และรับไม่ได้ว่าต้องเลิกกัน

เดี๋ยวได้เจอความอาฆาต มาดร้ายตามราวีกันแหงๆ จริงอยู่ที่การบอกเลิก

หรือบอกปัดใครสักคนว่าไม่ได้รัก แล้วน่ะ

เป็นสิ่งที่แสนเจ็บปวดสำหรับฝ่ายที่ถูกบอกเลิกอย่างมากๆ แต่ทุกท่านควรหัด

ทำใจ ?ให้เป็น? เพื่อรับกับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง

การผิดหวังในรัก ซะมั่งน่ะ เชื่อดิ่ใครๆก็เคยเจอปรากฏการณ์

ปวดใจแบบนี้มาแล้วทั้งนั้น

คงไม่มีใครสมหวังกับความรักไปซะทุกคนและทุกครั้งหรอก ฉะนั้น

หากจะผิดหวังมั่งก็ไม่เห็นเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร

ถือเป็นเรื่องธรรมด๊าธรรมดาซะด้วยซ้ำ

คงไม่มีใครสมหวังซะทุกอย่างและตลอดเวลาหรอกนะ ซึ่งหากไม่สมหวังก็เฮิร์ต

การเลิกรากะใครสักคน ส่วนมากย่อมเกิดจากคู่รักฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

หรือทั้งสองคนเลยแหละ

ดันมีพฤติกรรมบางอย่างที่ทำให้คู่รักอีกฝ่ายสะกิดใจขึ้นมาดิ่ว่า ชักไม่ชอบ,

ไม่พอใจและอยากหนีไปไกลๆแล้วอ่ะ แถมความรู้สึกนี้มันเหลืออดแล้วด้วย

เช่นเจ้าชู้ดีนัก จึงทำให้แฟนเกลียด แต่ตรงข้ามถ้าชอบซื้อของมาประเคนแฟน

บางทีอยู่ๆกันไปแล้วเพิ่งรู้ว่าไม่ชอบการกระทำของแฟนอ่ะ

และอาจเป็นความรู้สึกที่สะสมก็ ได้ใครจะไปรู้ แต่หากตอนเลิกรากัน

เราเกิดรู้ ข้อบกพร่อง ของตัวเองเพราะแฟนเก่าสาธยายให้ฟังปาวๆ

ต่อไปวันข้างหน้า เราจะได้ปรับ

ปรุงตัวให้เป็นสวีตฮาร์ตที่ดีของคนรักคนต่อไปไม่ดีหรอกเรอะ นี่แน่

การแยกทางจากกันบางครั้งก็ใช่ว่าเราจะเป็นฝ่ายผิดซะเต็มประตูแต่เพียง

ฝ่ายเดียวหรอกนะ

ย่อมมีมั่งล่ะวะที่อีกฝ่ายหนึ่งก็มีสิ่งที่ชวนทำให้เราไม่ชอบเช่นกัน เช่น

คนนึงขี้จุ๊ ส่วนอีกคนขี้เกียจ ไม่ยอมทำงานทำการ

หากตรองดูแล้วก็เลวร้ายครือๆกัน ทว่าขณะที่เราขี้จุ๊ก็จริง

แต่ก็เอาใจใส่และรักแฟน เป็นห่วงเป็นใยเค้าเสมอ

ซึ่งตรงนี้เค้าอาจไม่เคยทำให้เรารู้สึกได้เหมือนกับที่เราทำให้เค้าก็ได้

จึงถือว่าเรายังมีข้อดีให้เก็บมาชื่นชมด้วยนะเฟ้ย?? คิดซะงี้จะได้สบายใจ

แต่อย่าถึงกับเข้าข้างตัวเองแบบข้างๆคูๆ ประเภทไม่ได้ดีจริง

ทีนี้ล่ะ คือช่วงเวลาที่เราจะปรับตัวและหัวใจ ให้โสภาสถาพรขึ้น

ด้วยการละทิ้งความเฮงซวยในอดีตของตัวเองไปซะ แล้วค้นหาว่า

คนใหม่ที่เราควรเป็นนั้นน่าจะมีคุณสมบัติยังไงมั่งน้า เอ้า ไม่แน่นะ

บางทีพอเราเป็นนิววัน (คนใหม่) ขึ้นมา อาจเกิดกรณี ?รักรีเทิร์น? ก็ได้

ลองคนเราไม่ได้เกลียดกันเข้าไส้

หรือไม่ถึงกับไม่อยากพบเจอะเจอกันอีกแล้วในชาตินี้ละก็

ย่อมมีโอกาสกลับมาเป็นมิตรกันอีกได้

แล้ว แม้หากผิดหวังหรือ ไม่สมรัก ก็แสดงว่า คุณเริ่มรู้แล้วไงว่า

ความรักที่แท้จริงน่ะเป็นยังไง? เพราะบางทีการให้ความรัก

อย่างเดียวก็ใช่ว่าจะทำให้การครองคู่ไปได้ตลอดรอดฝั่งนี่หว่า

การเป็นแฟนกันยังมีปัจจัย

อีกมากมายที่ต่างฝ่ายต่างต้องอาศัยการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

ไม่ว่าจะเป็นการให้อภัย, การทำเป็นลืมว่าเค้าไม่ดีตรงไหนบ้าง,

การเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ หรือปิดตาข้างนึง

เวลาเค้าต้องออกไปเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อนๆ

แล้วเกิดบ้าจี้อยากไปกะลิ้มกะเหลี่ยอีสาวพริตตี้ขึ้นมา

ถ้าไม่เว่อร์ไปก็ปล่อยๆไปมั่งก็ได้ ถือซะว่า

ปล่อยให้เค้าสนุกมั่งก็ช่างมันเถอะ ขืนวันไหนกลับมาตายรังแล้วจะเหยียบซ้ำ

อาจเกิดจากการที่ทั้งตัวเราและคู่ของเรา ไม่พร้อมที่จะรักกัน

แต่สะเหล่อคิดว่าพร้อมหรือเปล่านะ? จึงตกลงปลงใจเป็นแฟนกัน

ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นแฟนได้ก็มี ยกตัวอย่าง

คู่รักบางคู่ที่ยังไม่สามารถหางานทำมาเลี้ยงตัวเอง

ได้เลยจึงต้องแบมือขอจากพ่อแม่ แต่ดันมีแฟนซะและ ซึ่งมีแฟนก็ต้องมีเงิน

ดังนั้น เวลาพากันไปเที่ยวไหนๆ หรือไปปาร์ตี้ที่ใด ก็ต้องขอตังค์พ่อแม่ใช้

หากถูกพ่อแม่เอ็ดเอา ให้สำนึกล่ะ

หรือพูดในสิ่งที่คุณรับไม่ได้จนเกิดไม่พอใจขึ้นมา

?เจ้าคนมีรักเมื่อไม่พร้อม? ก็อาจประชดผู้ใหญ่ได้

สิ่งเหล่านี้มันบั่นทอนความรักของพวกคุณน่ะสิ ถ้าไม่พร้อมก็อย่ารีบ

มีเลยแฟนเฟินน่ะ โดยเฉพาะถ้าไม่พร้อมด้านวุฒิภาวะด้วยแล้วจึงเกิดหึงโหด

เห็นมะยังมีผู้คนอีกเยอะแยะที่เราไม่รู้จัก ยังไม่เคยคบ ดังนั้น

ถ้าพลาดรักครั้งนึงจึงไม่ได้หมาย

ความว่าคุณพลาดทุกสิ่งทุกย่างในชีวิตนี่หว่า แต่อย่างว่า

พอใจเราไปผูกพันกับใครสักคนแล้วก็มักแกะกันไม่ค่อยออก

ยิ่งรักมากก็ยิ่งหวงมาก เฮ้อ?งั้นรักกันในทางสายกลางดีกว่านะฮ้า